Senin görevin aşkı aramak değil;
ancak onunla aranda kurduğun engelleri aramak ve bulmaktır.
Aşkı arama, o kayıp değil.
Kendini kaybet aşkı bul.
Mevlana
Sevgi bizim doğal halimiz. Koyduğumuz kurallar yüzünden sevginin akışını engelleyerek bunu unuttuk. Biz sevgiyi içimizde yaratma ve paylaşma yeteneğine sahipken sevgiye ihtiyaç duyduğumuzu sandık. Böylece hayatımızdaki insanların bize ihtiyacımız olan sevgiyi vermesini bekleyerek hem kendimiz hem birlikte olduğumuz insanlar için gereksiz yere acı yarattık.
Biz sevmeye başlayana kadar, sevginin kaynağı olduğumuzu ona zaten sahip olduğumuzu fark etmiyoruz ve o haldeyken tüm dünya bizi sevse de bir işe yaramaz, sevgiye ihtiyaç duyduğumuzu düşünüp sürekli onu elde etme çabasıyla hayatımızı geçiririz. Hep yeterince sevgi alamadığımızı hissederiz.
Sevgiyi alabilmek için birçok şey yaparız. Bazen çok fazla taviz veririz, bazen aşırı sorumluluk alır kendimizi feda ederiz, neyi isteyip neyi istemediğimizi söyleyemeyiz.
İyi niyetimiz sömürülmüş gibi hissederiz.
Sürekli daha iyi, daha güzel, daha başarılı, daha zengin olmaya çalışıyor böylece hak ettiğimiz sevgiyi alabileceğimizi düşünüyor olabiliriz.
Ve sevgiyi verirken de sanki sevgimizin bir limiti varmış gibi idareli kullanmaya çalışırız.
Karşımızdaki insanın sevgimizi hak etmesi için uzunca bir beklenti listesini karşılaması gerekir.
O listedeki tüm beklentileri karşılamazsa onu sevmememiz gerektiğine karar veririz.
Sanki sevgimizi yanlış insana verirsek bitecekmiş gibi davranır sürekli sevgimizi kısarız.
İsteklerimiz karşılanmayınca sevmeyi bırakırız. Bize acı veren aslında sevmemeye çalışıyor olmamızdır, bunu fark etmeyiz, karşımızdaki insanı bu acının sorumlusu olarak görürüz.
Sevgiye dair bu kadar kural koymuşken hiçbir zaman gerçekten sevemeyiz.
Kendimizden sevgiyi deneyimleme şansını almış oluruz.
Sevgi verince azalan bir şey değil. Aksine paylaştıkça artan bir şey.
Sevginin kaynağı olduğumuzu unutmak, ilişkilerimizdeki hayal kırıklıklarının, çatışmaların, kırgınlıkların sebebi.
İlişkilerimizde gerçek sevgiyi deneyimlemek için kendimize şunları soralım:
Eğer gerçekten sevginin kaynağı olduğunu bilseydim, içimde sonsuz sevgi kaynağı olduğunu bilseydim..
Hayatımda ne değişirdi? İnsanlarla ilişkimde ne değişirdi?
Artık sevgiyi alma ihtiyacı duyar mıydım?
Sevgi alma ihtiyacı ortadan kalkınca ben nasıl bir insan olurdum ve sevgimi nasıl verirdim?
Sevgimi özgürce, beklentisizce verebilmek nasıl hissettirir?
Bunu bilmenin tek yolu sevgiyi beklentisizce vermeye başlamak.
Dene, her şeyin nasıl değiştiğine şahit olacaksın.
